Epilog.

- Harry, przecież mówię Ci,że zdążę. - przewróciłam oczami i ustałam przy jednej z wystaw w centrum handlowym.  W dzisiejszym dniu powtórzyłam to zdanie co najmniej dziesięć razy odkąd pół godziny temu wyszłam z domu. - Rozprawa zaczyna się za trzy godziny, nawet jeśli wsiądę teraz w samochód i ustanę w gigantycznym, naprawdę gigantycznym korku dojadę na czas. - upewniłam go, a On tylko nerwowo się zaśmiał. - Okej, skarbie jeśli mi nie ufasz możemy wziąć rozwód. - rzuciłam szybko chcąc ostudzić trochę atmosferę.
- Błagam Cię,mam wystarczająco dużo rozpraw jak na jeden raz. - odpowiedział zdenerwowany, a ja tylko powiedziałam mu, że go kocham i szybko się rozłączyłam. Wystarczy odebrać sukienkę Rosie z pralni, kupić Harremu tabletki uspokajające i załapać się pod drodze na jakąś kawę.
Łatwizna. 
- Babi? - usłyszałam za sobą i błyskawicznie się odwróciłam.
Proszę, nie teraz. 
- Co Ty tu robisz? - rzuciłam niepewnie w stronę blondynki.
- Odstresuje się.
- Ach, po prostu przyjmujesz do wiadomości,że to Hazz wygra? - założyłam ręce na pięści patrząc nieufnie w stronę Taylor.
- Proszę Cię. - roześmiała się w głos. - Jemu nigdy nic w życiu nie wychodzi.
- Nie wychodziło. - poprawiłam ją. - Ponieważ trafił na Ciebie. - odgryzłam się i odwróciłam się na pięcie.
- Do zobaczenia w sądzie! - krzyknęła na głos i jak Boga kocham, poczułam na sobie kilkanaście zdezorientowanych spojrzeń.
IdiotkaIdiotkaIdiotkaIdiotka. 
Spojrzałam na wyświetlacz telefonu i szybko wysłałam Harremu sms'a o tym,że zaraz będę w domu. Odebrałam ubrania Rosie, w sekundzie wstąpiłam do apteki i błyskawicznie kupiłam kawę i ciastka dla mojej córeczki i męża.
- Znowu się spotykamy. - usłyszałam za sobą niski, męski głos a kiedy się odwróciłam zobaczyłam tych dwóch facetów którzy kilka miesięcy temu mnie ''porwali''.
Nie,nie znowu.
- Czego chcecie? - syknęłam usiłując wsunąć klucze od samochodu w drzwi auta.  
- Zupełnie niczego. Musisz po prostu pojechać z Nami.
- Nigdzie się nie ruszam! - krzyknęłam kiedy jeden z nich podszedł bliżej.
- Nie Ty tutaj decydujesz. - zaśmiał się głośno, podczas gdy drugi z całych sił wepchnął mnie do samochodu.

***

- Widziałeś Babi? - zapytałem kiedy Louis wpadł na korytarz. Chłopak pokręcił głową, a ja z niedowierzaniem popatrzyłem na zegarek. 

- Zostało piętnaście minut. - rzuciłem panicznie chodząc w tę i z powrotem po korytarzu sądowym. - Niemożliwe,że się spóźni. 

- Dzwoniłeś?

- Jasne, nie odbiera. 

- Babi? 

- A kto kurwa? Boje się,że coś jej się stało. - dodałem szybko, patrząc na bruneta.

- To szaleństwo. Ty musisz tu zostać,ale ja pojadę jej poszukać. - powiedział, a ja pokiwałem głową. Chłopak odwrócił się i już miał odejść, jednak odwrócił się i  z nadzieją spojrzał w moją stronę - Daj z siebie wszystko. - uśmiechnął się. - I przedłużaj rozprawę jak długo się da. - skiną głową i opuścił sąd.

*** 

Patrzyłam przed siebie na dwóch mężczyzn. Siedziałam z tyłu auta, podczas gdy jeden z nich kierował a drugi zajmował miejsce pasażera. Drzwi były zablokowane bez jakichkolwiek szans na ucieczkę. 

- Hmm, gdzie jedziemy? - zapytałam, a jeden z nich odwrócił się w moją stronę patrząc z kapryśną miną. 

- Zabić Cię. - ryknął, a drugi wybuchnął śmiechem. - Za pięć minut będziemy na  miejscu. - dodał szybko puszczając mi oczko. 

- On żartuje. - wtrącił facet za kierownicą. - Nie zabijemy Cię, poczekamy do końca rozprawy i spokojnie wrócisz. -  parsknął, a drugi głęboko jęknął wyrażając swoje niezadowolenie. 

- A więc to Taylor was przysłała? - zapytałam, chociaż praktycznie znałam odpowiedź.
- Własnie tak. - odpowiedział szybko. - Dziś i tego pamiętnego wieczora, kiedy Twój kochaś wrocił poturbowany.
- Dziwka. - syknęłam, a samochód wypełnił się śmiechem.
- I to jaka! Jest taka ostra!
- Jesteś taki obleśny! Fuuj. - skomentowałam szybko czując niesmak, a samochód ustał.
- To tutaj. - rzucił i nagle drzwi odblokowały się. Wysiadłam z auta, poniekąd wierząc,że nic mi nie grozi. Otrzepałam swoje spodnie i stanęłam na równych nogach.
- Naprawdę to zrobiła? - usłyszałam za sobą męski głos i szybko się odwróciłam. To chłopak Taylor. Co ma na myśli?
- Tak. - odezwał się jeden z nich, a ja zmierzwiłam ręką włosy.
- O co chodzi? - odezwałam się patrząc na faceta który też poniekąd wziął udział w akcji ''Odwrócić życie Harrego Stylesa do góry nogami.''
- Chodź ze mną. - rzucił nagle i podszedł do dwóch facetów którzy momentalnie pojawili się przy moich ramionach. Uśmiechnął się i wyjął z tylnej kieszeni portfel wręczając mężczyznom pieniądze, a Ci natychmiast mnie puścili. - Chodź ze mną. - powtórzył a ja z jakiegoś powodu wiedziałam, że mam mu zaufać.
Wsiadłam z nim do auta, a ten w momencie ruszył.
- Dlaczego mi pomagasz? - odważyłam się i zadałam mu dręczące mnie pytanie.
- Skąd wiesz,że chcę Ci pomóc, a nie robię tego dla własnych korzyści?
- Jak na przykład? - dopytywałam, patrząc na chłopaka.
- Jak na przykład odzyskanie prawdziwej Taylor. Tej w której się zakochałem, a nie tej która robi wszystko by zniszczyć życie innego człowieka. - wytłumaczył.
- Och... - wykrztusiłam nagle odwracając wzrok. Chłopak uśmiechnął się i dodał gazu. - Co chcesz zrobić?
- Myślę, że chcę by było jak najlepiej.
- To znaczy?
- Odwiozę Cię do sądu - ty zeznasz zgodnie z prawdą, a ja niestety zeznam przeciw Taylor.
- Przecież ją kochasz... - wyszeptałam patrząc na faceta, który jest chyba najsłodszym człowiekiem świata - oczywiście pomijając Harrego no i może Rosie, ewentualnie córkę mojej - nieważne.
- Dlatego właśnie muszę tak postąpić. W innym wypadku, nie odzyskam jej już nigdy. - spojrzałam na Niego ostatni raz i spuściłam głowę - Ty naprawdę ją kochasz...

***

- NIGDY KURWA W ŻYCIU NIE UDERZYŁEM DZIECKA! - krzyknąłem kiedy czułem, że wszystko wewnątrz mnie się zawala. Ona posądzała mnie o bicie mojej córeczki, mojej Rosie. - Wiesz to bardzo dobrze! - krzyknąłem a twarz Taylor pokryło rozbawienie. 

- To prawda. - powiedziała dziewczyna siedząca obok blondyny a ja bezsilnie opadłem na krzesło. Panicznie potrzebowałem Babi, tu i teraz. Potrzebowałam jej oczu, żeby mogła mnie wesprzeć. Posłałem spojrzenie w stronę Louisa, a On pokiwał nieręcznie głową. BOŻE POMÓŻ MI. 

- Czy Pan Styles ma jakichś świadków? - starsza kobieta, ubrana w te debilne ubranie zwróciła się do mnie. Spojrzałem na nią. Chłopaki już zeznawali - została Babi jednak niema jej. Spojrzałem na Taylor, i wiedziałem, że Ona coś wie. 

- Ja... - zacząłem ale drzwi od sali otworzyły się, a głośny krzyk zwrócił uwagę wszystkich osobników na sali.

- Masz mnie puścić! - krzyknęła i pchnęła mężczyznę wyższego od Niej o co najmniej pół metra. - Chcę zeznawać! - dodała, a ochroniarz na rozkaz sędzi przestał stawiać opory. Wszedł za nią ten kutas - Taylor. Spojrzałem na nią, a Ona ułożyła usta w dzióbek posyłając mi cichego całusa. 

- Proszę podejść do barierki. - rzuciła kobieta, a Babi natychmiastowo znalazła się w wspomnianym miejscu. - Więc kim pani jest? Ile ma lat? Czy jest pani spokrewniona, spowinowacona z którąś ze stron? 

- Nazywam się Babi Styles. Jestem żoną Harrego. Mam 18 lat, obecnie nie pracuję. - zaczęłam, a kobieta tylko potakiwała. 

- Więc co pani wie w tej sprawie? 

- Wiem tyle,że Harry w życiu nie zrobiłby czegoś co zaszkodziło by jego córce. Kocha ją ponad życie, gdyby tak nie było - to po co by o Nią walczył?

- Pani Smith też walczy o dziecko, więc też jej zależy. O to pani chodzi? 

- To dwie inne rzeczy. - skomentowałam szybko. - Harry robi to z miłości do dziecka, a Taylor chce zniszczyć mojego męża. 

- Czy ma pani pewność,że to wszystko prawda? - skinęłam głową i już miałam coś powiedzieć, ale po całej sali rozniósł się donośny głos. 

- Potwierdzam. - wszystkie oczy zwróciły się w kierunku chłopaka Taylor. - Wszystko co powiedziała Pani Styles to prawda. - Harry westchnął głęboko, a Taylor z niedowierzaniem patrzyła na biednego chłopaka. Mamy finał. 

***

- Harry czy mógłbyś pokroić te pomidory? - zapytała moja mama, a Harry natychmiast znalazł się obok niej, zabierając za zadaną pracę. 

- Oczywiście mamo. - posłał jej szeroki uśmiech i zaczął kroić warzywa. 

Jesteśmy małżeństwem już od calusieńkich dwóch lat. Dziś wyprawiamy grilla z tej własnie okazji. Wszystko układa się tak jak należy.  Co do sprawy sprzed dwóch lat - Harry został prawnym opiekunem Rosie, Taylor nadal jest ze swoim chłopakiem a my spodziewamy się trzeciego dziecka. Nasz dwuletni synek Andie, jest słodkim brunetem z dołeczkami. Rosie chodzi już do przedszkola i wszystko układa się rewelacyjnie. Harry zgodził się by Taylor widywała się  z córką w weekendy, oczywiście nie musiał tego robić. 

- Czy Ty podrywasz moją matkę? - zapytałam wyciągając z piekarnika kurczaka. 

- Ja?! NIE! - wykrzyknął radośnie, a kiedy odstawiłam potrawę wpił się w moje usta. - Po prostu jest wiele powodów dla których ją kocham.

- Co? - moje płuca przestały działać, a ja spojrzałam na mojego męża - Jak na przykład? - zapytałam szybko. 

- Pierwszy - urodziła Ciebie. Drugi - wychowała Cię. I Trzeci jesteś tak cholernie piękna. 

- Ten ostatni to powód dla którego ją kochasz? 

- No tak! Przecież jesteś do Niej tak cholernie podobna! 

- Głupku! - pisnęłam a On gwałtownie przyciągnął mnie do siebie. 

- Ale tylko Twój. 

______________________

HI! Wiem,że macie mnie już dość :) 

HAHAHA, PRZEPRASZAM :( 

tyle czasu nic niedodawałam, ale ten blog był taki trudny :O

NWM czemu, mimo wszystko. 

DZIĘKUJĘ,ŻE ZEMNĄ BYLIŚCIE - JAK ZWYKLE. 

BAAAAAAAARDZO WAS KOCHAM. 

JEŻELI MOŻECIE ZOSTAWCIE KOMENTARZ- TO DLA MNIE BAARDZO WAŻNE!

AKTUALNIE MAM JEDNEGO BLOGA O LOU -

jeśli jest ktoś zainteresowany - zapraszam. 

http://first-louis-tomlinson.blogspot.com/

 KOCHAM! ♥ 

MIŁEGO ŻYCIA! :*:*:*:*:*:*