Rozdział 10.

MUZYKA.

''Ty i ja chodzimy po cienkiej linie

Wiedziałam to cały czas

Ale nigdy nie sądziłam, że dożyję momentu

W którym zobaczę, jak się zrywa.''

Kiedy otwieram oczy na moich ustach maluje się uśmiech. Leżę w łóżku obok pięknej Babi, a pośrodku Nas nie mam pojęcia jak, leży Rosie. Tak, mam już wszystko. Tylko czy to jest sprawiedliwe? Ona być może pomyślała, że ją do tego zmuszam? Nie chcę marnować jej życia, jest dla mnie naprawdę ważna, ale co jeżeli nic do mnie nie czuje? Podpieram głowę na ręku i przyglądam się moim dwóm skarbom.

Jeżeli mnie kocha - cudownie. Jeżeli nie, to zrobię wszystko, żeby pokochała mnie choć w połowie jak ja kocham ją. Rosie się budzi i piąstkami ociera swoje zaspane oczka. Babi dalej śpi. Uśmiecham się do małej i pokazuję, żeby była cicho.
- Zrobimy cioci śniadanie? - pytam Rosie i całuję jej policzek.
- A dla mnie tes? - odpowiada i patrzy na mnie wyczekująco.
- Jasne, księżniczko. - znowu ją całuję. Biorę ją na ręce i kieruję się w stronę jej pokoiku. - Założymy Ci tę sukienkę, dobrze skarbie?
- Tiaak! - uśmiecha się i radośnie klaszcze w rączki. Tak bardzo ją kocham.
Kiedy mała jest ubrana, idę do siebie i zakładam zieloną koszulkę i szare dresy. Gdy schodzę po schodach widzę, że mała już bawi się zabawkami. Idę w jej kierunku i poprawiam ramiączko od sukienki. Kiedy kucam całuje mnie w policzek.
- Słuchaj księżniczko. - zaczynam, a Rosie patrzy na mnie z zaciekawieniem. - Ja zrobię naleśniki, a ty je ozdobisz,zgoda? - pytam a Ona znowu radośnie klaszcze w dłonie. Jak ja kocham to dziecko. Oddałbym a nią wszystko. Wszystko. Wstaję i idę po kuchni. Wyjmuję miskę i potrzebne składniki. Rozgrzewam patelnię, a chwilę później Rosie jest cała w bitej śmietanie.
- Zobac tatuś aka jestem slotka. - mówi i wpycha sobie naleśnika do ust. Mały Nialler.

***

Kiedy otwieram oczy jestem w sypialni Harrego. Uśmiecham się na samo wspomnienie słów bruneta. 

Zwlekam się z łóżka i ubieram jedną z jego koszulek. Wyglądam jak w sukience. Przeczesuję ręką włosy i kieruję się na dół. Już w połowie drogi dociera do mnie zapach naleśników, dopiero teraz zdaję sobie sprawę jak głodna jestem. Harry piecze naleśniki, a Rosie patrzy na bajki. Cicho skradam się i od tyłu przytulam mojego mężczyznę. 

- Hej piękna. - mówi i usiłuje odwrócić się w moim kierunku, ale ja mocniej go ściskam. Chłopak odkłada patelnie i odwraca się twarzą do mnie. - Jak się spało? - pyta, a ja posyłam mu uśmiech. Bierze kosmyk moich włosów i zakłada je za  ucho. 

- Magicznie. - odpowiadam i dostaję całusa w czubek nosa. 

- Głodna?

- Strasznie. 

- Więc siadaj. - instruuje,a ja zgodnie z jego poleceniem zajmuję miejsce przy stole. Chłopak nakłada posiłek na mój talerz, a moim oczom ukazuje się uśmiechnięta buźka i mnóstwo bitej śmietany. 

- Potoba Ci się ciociu? - mała podbiega do mnie, a ja biorę ją na kolana. 

- Wygląda pysznie. - mówię jej i całuję w czoło. Uśmiecha się i czeka aż zacznę jeść. Kiedy widzi, że rzeczywiście mi smakuje, schodzi z moich kolan. Nagle po całym domu rozlega się dźwięk sms'a. 

- Hazz, telefon. - mówię a chłopak posyła mi lekki uśmiech.

- Sprawdzisz? - pyta a ja jestem naprawdę zaskoczona. Ewidentnie chce mi przekazać, że niema nic do ukrycia. 

- Mogę? - pytam niepewnie. 

- Jasne. - biorę jego telefon a na wyświetlaczu widnieje i zdjęcie Taylor. Mój żołądek wykręca się na wszystkie strony. 

- To Taylor więc...

- Przeczytaj.  - przerywa mi i rozwiewa moje obawy. - Co pisze?

- Mam pozdrowienia. - zaczynam od tego bo wiem, że treść wiadomości go zdenerwuje. 

- Coś poza tym? - pyta, wyłączając piecyk. 

- Ma dla Ciebie niespodziankę.

- Niespodziankę? - powtarza. 

- Tak, ale mam strasznie złe przeczucia. - mówię mu i wiem,że Ona ma zamiar zrobić mu coś złego. 

Nagle telefon Harrego zaczyna dzwonić. 

- To prawnik. - mówi mi, kiedy podaje mu komórkę.

- Musisz odebrać. - chłopak bierze oddech i odbiera telefon. 

*Rozmowa*

- Słucham? 

- Panie Styles niestety nie mam dobrych wiadomości. - chłopak patrzy w moim kierunku. 

- Pani Smith przełożyła datę rozprawy rozwodowej. Zostały panu zaledwie dwa tygodnie. 

- Kurwa. - przeklina i zamyka oczy. O co chodzi? Podchodzę do niego i mocno go przytulam. 

- Dziś powinny przyjść papiery. Ona dobrze wie co robi. Dowiedziała się,że ma przewagę i chce to wykorzystać.

- Przecież ja ją kurwa zabiję! - krzyczy, a ja mocniej wtulam się w jego klatkę piersiową. Wiem, że to go rozluźnia. Słyszę szybkie bicie jego serca. 

- Najlepiej powinien Pan trzymać się od niej z daleka. I być dobrej myśli. Nic więcej. 

- Więc co mam robić? - pyta. 

- Czekać. 

- Jak mam do cholery czekać, kiedy moje dziecko może zamieszkać z innym pieprzonym mężczyzną, w innym pieprzonym domu i z równie pieprzniętą co jej kochanek matką?  

- Panie Styles spokojnie. 

- Jak mam być kurwa spokojny!? - krzyczy a ja patrzę mu w oczy. Odwraca wzrok. Chwilę później rozłącza się.

- O co chodziło? - pytam, a Harry mocno mnie przytula. 

- Ona chce mnie zniszczyć, Babi. - mówi i całuje moje czoło. Mocno się do Niego przytulam.

- Co zrobiła?

- Przesunęła rozprawę. Mam stawić się w sądzie za dwa tygodnie.

- Dwa tygodnie?! - piszczę. 

- Ona mnie niszczy Babi i udaje jej się to. 

- Harry - patrzę mu w oczy. - Przed zniszczeniem Ciebie, będzie musiała rozprawić się jeszcze ze mną. 

----------------------------

Hej skarby! x Tak, rozumiem Was  w stu procentach jeżeli macie mnie teraz w dupie. 

Ale przepraszam, chwilowe zniechęcenie. 

Ale wróciłam i chcę podziękować 

Izie Bieleckiej. ♥ 

Za kopa w dupę i ogromne wsparcie <3 

Dziękuję Ci! x 

Jeżeli będzie dużo komm - rozdział pojawi się szybko <3

Kocham i oddawajcie głosy w ankiecie, chcę znać waszą opinię :) x