Rozdział 8.

MUZYKA.

'' Nie ma sytuacji bez wyjścia. 

Niektóre tyl­ko spra­wiają więcej bólu, niż człowiek był na to przygotowany. ''

- Rosie ! Babi ! Chodźcie szybko ! - krzyczałem głośno zaraz po wejściu do domu. - Mam dla Was niespodziankę ! - po tych słowach Rosie pojawiła się błyskawicznie. 

- Tatusiu co tam masz ? - zapytała próbując dostrzec co mogę trzymam w małym pudełku z dziurkami.
- Niespodziankę, a gdzie jest ciocia Babi ? - zapytałem dziewczynki, a ta tylko zabawnie wzruszyła ramionami.
- Już jestem. - usłyszeliśmy nagle i od razu na moich ustach pojawił się uśmiech.
- Mam dla Was prezent. - powtórzyłem.
- Co takiego ? - zapytała zdziwiona.
- To jest Pinki ! - krzyknąłem i błyskawicznie otworzyłem kartonik. W jego środku znajdował się mały piesek o którym zawsze marzyła Rosie. Dziewczynka zaklaskała radośnie w rączki, a ja uklęknąłem przed nią, zrobiła to samo, a zaraz za nami Babi. Brunetka posłała mi słodki uśmiech, a Rosie od razu zaczęła go głaskać.
- Tatusiu on jest głodny ! - krzyknęła, nie przestając drapać go pod brodą. - Baldzo się boi !
- Skarbie nie krzycz, bo wystraszy się bardziej. - uprzedziłem. - Przypilnuj go, a my coś z ciocią wykombinujemy. - dziewczynka tylko radośnie przytaknęła, gramoląc malca na swoje kolanka. Złapałem Babi w talii i poprowadziłem w stronę kuchni, zaśmiała się cicho.
- Styles co Ty kombinujesz ? Nie było Cię tyle czasu.
- Załatwiałem Pinki ! - uniosłem zabawnie ręce w górę, broniąc się zakupem zwierzęcia.
- Przez cztery godziny ?!
- No okej - urwałem. - Byłem u prawnika.
- I czego się dowiedziałeś ? - dopytywała.
- To bardzo zaufany prawnik. - tłumaczyłem. - Ma sporo pracy i wpadnie do Nas dopiero we wtorek.
- Okej. - uśmiechnęła się pocieszająco. - Zrobiłeś małej ogromną niespodziankę. - posłałem jej uśmiech.
- A Tobie się nie podoba ? - zapytałem, robiąc minę zbitego psiaka.
- Lubię tego typu zwierzątka, ale wolę kotki.
- To tak jak ja ! - zaśmiałem się. Babi odwróciła się do mnie tyłem i zaczęła szperać w lodówce. Podszedłem bliżej i od tyłu przytuliłem się do niej. - Co robisz ? - zapytałem kiedy delikatnie wyrwała się z mojego uścisku i zaczęła kierować się w stronę pokoju dziennego.
- Pinki sam się nie nakarmi. - rzuciła zabawnie i nie zbaczając z trasy poszła nakarmić zwierzaka.

***

Dni dłużyły się niemiłosiernie. Czekaliśmy do wtorku, aby w końcu ustalić na czym stoimy. Harry był jednym wielkim kłębkiem nerwów, czasami tracił nad sobą kontrole, ale nie chciał dać po sobie tego poznać. Rozmawiał dużo z Rosie, energicznie pracował i ostatnio nawet poszedł gdzieś ze swoimi kumplami. Może to i dobrze, niech się trochę rozluźni. Wrócił bardzo upity przez co trochę się pokłóciliśmy, ale nie trwało to długo, następnego dnia z rana mnie przeprosił, tłumacząc się stresem i własną głupotą. To już jutro miał przyjść do nas prawnik w sprawie rozwodu i zabiegania o opiekę nad Rosie. Z tego co wiedziałam Taylor bardzo  starała się o pełne prawa do opieki nad dziewczynką. Wyjęłam zieloną koszulkę z szafki, parę jakichś leginsów  i bieliznę na zmianę. Rosie spała, a Hazz  pracował więc tak samo jakby go tu w ogóle nie było. Weszłam do łazienki i zdejmując z siebie ubrania, wzięłam gorącą kąpiel. Strumyki wody spływały po mnie tym samym relaksując moje ciało. Kiedy skończyłam brać prysznic, przesunęłam zasłonę tym samym ukazując moje nagie ciało, i w tym momencie myślałam, że dostanę zawału. 

- Piękna... - wyszeptał stojąc na przeciwko mnie.Stałam tam jak słupo soli przez ułamek sekundy, momentalnie zasłaniając się osłoną wiszącą obok. 

- Harry ! - krzyknęłam na chłopaka. 

- Babi chodź.

- Wyjdź stąd !

- Nie wyjdę.  

- W takim razie ja też nie.
- Oj chodź.
- Spadaj. - chłopak zaśmiał się, ale nie opuścił pomieszczenia.
- Jesteś głupi.
- Wiem, ale tylko na Twoim punkcie.
- Hazz, błagam Cię wyjdź... krępuję się.
- Nie masz czego.
- Hazz błagam.
- Nie ma mowy.
- Więc zamknij oczy.
- Co ?
- Zamknij oczy.
- Okej liczę do pięciu i otwieram. Raz,dwa... - wyleciałam z kabiny jak oszalała, trafiając w rozłożony ręcznik w ramionach Harrego. Wpadłam w niego, a on mocno otulił mnie ciepłym okryciem.
- Idiota. - rzuciłam kąśliwie, ale On tylko się zaśmiał. Cmoknął mnie w czoło i wziął na ręce niosąc do sypialni. - Mam nogi. - upomniałam go.
- I są mega seksowne. - zignorowałam jego komentarz wytykając mu język.
- Oj nie złość się, złość piękności szkodzi.
- Mi już nie zaszkodzi.
- Zdziwiłabyś się.
 Posadził mnie na łóżku i cmokając w policzek wyszedł z sypialni, bez żadnego słowa... ani jednego.

***

Harry od rana chodził nabuzowany, był zdenerwowany. Bardzo zdenerwowany.

- Hazz uspokój się. - przytuliłam się do chłopaka. Odwzajemnił gest. 

- Gdzie jest mała ? - zapytał, patrząc w moje oczy. 

- Śpi. - posłałam mu uśmiech.

- Obudzę ją i ubiorę. 

- Zgoda. - ucałował moje czoło i ruszył w stronę salonu. 

Pobiegłam na górę, budząc dziewczynkę. Przeciągnęła się leniwie. Zabrałam ją do łazienki, następnie wykąpałam i uczesałam. Ubrałam ją zieloną sukienkę i razem zeszłyśmy na dół. Nagle po całym domu rozległ się głośny dzwonek do drzwi. Hazz szybko zerwał się z kanapy i powędrował w stronę źródła dźwięku. Po drugiej stronie stał starszy mężczyzna, jak można było się domyślić prawnik. Harry przedstawił nas sobie, a następnie pokierował w stronę salonu.  Rosie bawiła się lalkami, a mężczyzna zaczął przedstawiać nam naszą pozycję. 

- Zapoznałem się z pańską sprawą panie Styles. Jak na moje oko jest nieźle. - Hazz głęboko odetchnął. - Pani Styles...

- Smith. - poprawił go. 

- Tak. - odchrząknął. - Pani Smith ma bardzo dużą szansę na odebranie panu dziecka, ale nie jest pan jeszcze przegrany jedyne co stoi panu na przeszkodzie... - spojrzał na mnie. - To to, że nie ma pan narzeczonej. Musi pan zrozumieć, że pani Taylor organizując sobie życie z innym mężczyzną, będzie starała się przekonać sędziów, że kocha go i pragnie stworzyć z nim i Rosie pełną rodzinę... czego niestety pan jako singiel nie może jej zagwarantować.

- Kocham ją bardziej niż ktokolwiek inny ! - krzyknął wstając od stołu. 

- I ja pana rozumiem. - zaczął chować papiery. - Wierzę panu na słowo, czego niestety nie zrobi sędzia w pana sprawie. 

- Co będzie kiedy przegram ? 

- To już zależy od pani Taylor, jeżeli zgodzi się na wizyty... na spotkania, będzie pan utrzymywał kontakt z córką. Do dwunastego roku życia będzie musiała mieszkać z pana małżonką a potem będzie mogła wybrać sama.

- Chyba pan sobie żartuje ! - krzyknął. - To jest 8 lat !

- Nie mogę zrobić nic więcej w tej sprawie, takie jest prawo. - Harry usiadł chowając twarz w dłonie. - Będę czekał na pana odpowiedź. Ma pan czas do piątku. Wtedy zaczniemy myśleć. 

- Do piątku ? 

- Tak, włącznie. - mężczyzna pożegnał się z Harrym a ja odprowadziłam go do drzwi. Kiedy wróciłam ujrzałam Harrego tulącego do siebie małą Rosie, nie sprzeciwiała się. Brunet podniósł na mnie swój pełen bólu i bezradności wzrok. 

- Babi... - zaczął, ale ja wiedziałam co chce powiedzieć. I teraz trzeba było postawić wszystko na jednej szalce. Wszystkie za i przeciw, wszytko. Czy mnie kocha ? Czy prawdziwie ? Co jeżeli zależy mu tylko na zatrzymaniu Rosie ? Zmarnować swoje życie tylko po to by zatrzymał swoją córkę ? Tak naprawdę jest mi okropnie obcy, nie jest nikim bliskim... Jest tylko moim szefem. 

- Harry to szaleństwo. 

-------------------------

Noi klapa :O dupny rozdział, wiem wiem ale pisany na szybko ♥ 

dziękuję za 44 komentarze ! : * Kocham WAS bardzo mocno ! :*

Jak myślicie Babi się zgodzi ? No właśnie xD 

40 komm - NEXT :*